Բարև, բարեկա՛մ: Ինչպե՞ս ես: Ես լավ եմ, շնորհակալություն: Հիմա կհարցնես՝ այդ ու՞ր էիր կորել: Գիտե՞ս՝ որոշել էի առանձնանալ, ապրել առանց վիրտուալ աշխարհի, մնալ ինքս ինձ հետ, խորհել ու խոկալ: Երբեմն դա էլ է պետք: Բոլորիս կյանքում էլ լինում են պահել, երբ ցանկանում ես մնալ ինքդ քո հետ, ճեպազրույց կազմակերպել քո ու քո ԵՍ-ի հետ, վերլուծել, տալ ու ստանալ անհրաժեշտ հարցերի պատասխանները... Ինչևէ, եթե քեզ ինչ-որ բան խանգարում է, խորհուրդ կտամ՝ դու էլ հետևես իմ օրինակին: Հավատա՝ օգնում է: Հերթական վերլուծությունից հետո ես մնացի իմ նույն համոզմունքին, որ լույսի մեջ կարող է հայտնվել միայն նա, ով խավարում կարողանում է նկատել հազիվ նշմարվող լույսը: Հավատա՛ աստծուն, վստահի՛ր ուժերիդ, որովհետև դու ես քո կյանքը կերտողը: Դու ընկնելու իրավունք պարզապես չունես: Եթե ընկնես, կողքովդ անտարբեր անցնողները հաստատ ավելի շատ կլինեն, քան քեզ վեր բարձրանալու հարցում օգնողները: Եվ միշտ հիշի՛ր՝ ոչ ոք քեզանից լավ քեզ օգնել չի կարող: Դու ես քո կյանքի ամենամեծ հոգեբանը: Ժպտա՛ ու այդ ժպիտով փորձիր պայքարել կյանքի փորձությունների դեմ: Դու ուժեղ ես, դու հզոր ես: Կյանքով ապրիր, որտեղ այնքա՜ն շատ լույս կա: Փորձիր գտնել խավարում քո բաժին լույսը:
Комментариев нет:
Отправить комментарий